معنی تهی میان - جستجوی لغت در جدول جو

تهی میان

لغت نامه دهخدا

(تَ / تِ / تُ)

بی مغزی. کم ظرفی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
پس از این همه مناقب، خجلم خجل پشیمان
که ثنای خویش گفتن بود از تهی میانی.
نظامی (یادداشت ایضاً).
آن باد که این دهل زبانی
باشدتهی و تهی میانی.
نظامی.
رجوع به تهی میان و تهی و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

تهی مایه

(تَ / تِ / تُ یَ / یِ)

بی مایه. فقیر. بی چیز. محروم:
ترنم سرای تهی مایگان
پیام آور دیگ همسایگان.
نظامی.
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

موی میان

کسی که کمری سخت باریک دارد، کمرباریک، میان باریک، (یادداشت مؤلف) :
در عشق تو شد موی زبانم به گزاف
کآن موی میان ز غم دلم کرد معاف،
خاقانی

لغت نامه دهخدا

نهر میان

(نَ رِ صِ)

دهی است از دهستان کزاز پایین بخش سربند شهرستان اراک. در 27 هزارگزی غربی آستانه در منطقۀ سردسیری واقع است و 1471 تن سکنه دارد. آبش از قنات رود کتیران، محصولات عمده اش غلات و بنشن و چغندرقند و انگور و اقسام میوه هاست. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

ده میان

(دِهْ)

دهی است از بخش ایذه شهرستان اهواز. واقع در 14هزارگزی شمال باختری ایذه کنار راه مالرو تالنج به شکوری. دارای 110 تن سکنه. آب آن از چاه و قنات تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

تهی مایه

بی سواد، بی علم، بی سرمایه، مالباخته، بی پول، تنگدست

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی تهی میان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما